Bilety na weekend majowy ukraińskimi liniami kupiliśmy jeszcze w sierpniu zeszłego roku korzystając z taryfy First Minute, dzięki czemu można było kupić bilety poniżej 600 zł. Linie jak linie, podobne do tanich, ale punktualne i trochę więcej miejsca na nogi. Samoloty latały jednak totalnie pełne.

W Baku wylądowaliśmy o 1:20 w nocy i odebrano nas z hotelu. Dostaliśmy ładny pokój, ale niestety klima dobrze nie działała. Po porządnym wyspaniu się, ruszyliśmy do miasta. Na pierwszy ogień poszło centum Heydara Alieva. Jest to fantastyczny budynek o finezyjnych kształtach autorstwa Zahy Hahid. Spędzamy tu sporo czasu, także na okolicznych wodospadach i trawnikach. Potem podjeżdżamy na bulwar. Wszędzie widać znaki zakończonego 2 dni temu Grand Prix Formuły 1. Bulwar ma świetny widok na tutejszą zatokę oraz słynne 3 Flame Towers. Idziemy na piechotę do starego miasta. Jest ono odnowione i robi świetne wrażenie. Słyszałem, że kilkanaście lat temu większość starych budynków została wyburzona i zastąpiona nowymi. Widać, że wszystko jest lśniące i czyściutkie.

Spotykamy Polaków z dzieciakami i razem zwiedzamy Pałac Szacha. Idziemy potem do Dziewiczej Wieży i po całym dniu wracamy zmęczeni do hotelu.

Z zakupem biletów do Nachiczewanu zwlekałem do ostatniej chwili, bo ceny są stałe czy się kupi na dzień czy na rok przed wylotem (70 manatów dla obcokrajowców). W końcu jak zabrałem się za kupienie to na poranny lot został tylko jeden bilet. Kupiłem więc na 13 i powrót o 20:40. W godzinę dolecieliśmy na miejsce i z lotniska wzięliśmy taksówkarza, żeby nas zawiózł do Ashabi Kahf. Jest to starożytne miejsce w górach, gdzie w rozpadlinach skalnych mieszkali kiedyś ludzie. Ogólnie miejsce dość ładne, ale jest bardzo stromo :-).

Jedziemy potem do centrum, trochę pospacerować. Miasto wygląda o 3 numery za duże - szerokie ulice, bulwary, ładne budynki, a samochodów i ludzi bardzo mało. W dali widać ośnieżone góry, bardzo ładne położenie.

Na wieczór idziemy do cytadeli i repliki Arki Noego, którego grób ponoć tutaj jest. Cytadela tak jest odnowiona, jakby była postawiona od zera. Obok jest kilka knajp. Umówiliśmy się tu z Pawłem, którego znałem z forów podróżniczych, który akurat podróżował także po Azerbejdżanie. Po dobrej kolacji wróciliśmy o 22 do Baku.

Ostatni dzień spędziliśmy w okolicach Baku. Mieliśmy wynajęty samochód i najpierw pojechaliśmy na płonącą górę Yanar Dag. Roboty tu pełną parą. Będzie prawdziwa cepelia, trybuny, itp. Kasa jest już postawiona, ale nieczynna i ochroniarz chciał kasę. Na pytanie o wystawienie biletu, spasował. Sama płonąca góra jest bardzo mała, ale ciekawe przeżycie i warto tu podjechać. Potem pojechaliśmy do Markadan zobaczyć kwadratową basztę. Robi wrażenie i położona jest ukryta pośród plątaniny starych uliczek. Niestety okolica zaniedbana i sama baszta jest zamknięta. Jedziemy dalej na kraniec Półwyspu Apszerońskiego do parku narodowego. Zastajemy pana ze wszystkimi złotymi zębami, który mówi coś po azersku i nie wpuszcza nas za bramę. Cóż, wracamy na lunch do Baku.

Po południu ruszamy do Qobustanu, obejrzeć rysunki naskalne. Po drodze mijamy infrastrukturę naftową. Poza Baku widać już także biedę i ciągle Ładę jako główny samochód. W skałach parku oglądam kilka rysunków naskalnych, podobnych do tych, co widzieliśmy w Jordanii i można spotkać też np. na Saharze. Dużo tego nie ma, ale okolica z wielkimi kamieniami jest bardzo ładna. Potem jedziemy na błotne wulkany. Droga jest fatalna, ale dajemy radę. Wulkany nie mają żadnej infrastruktury. Są dość małe i każdy może wejść wszędzie. Błotko trochę bulgocze, ale jest zimne i o dziwo nie śmierdzi żadną siarką. Na wieczór wracamy do Baku, skąd o 4:20 nad ranem mamy wylot do Polski.